Ας δούμε παρακαλώ το στοχασμό της Φίλης 'Αλίκη', μήπως σταθεί η αφορμή για το δικό μας "Τώρα"!

Πάντα έρχεται η στιγμή που καταλαβαίνουμε την αξία του ''τώρα'' και του ''σήμερα'' της κάθε στιγμής, της κάθε ευκαιρίες που ως δώρο ζωής μας χαρίστηκε και που απερίσκεπτα πολλές φορές θυσιάσαμε μπροστά στο ''μετά'' και στο ''αύριο''...σε αυτά που μας έκλεψαν τις όμορφες αναμνήσεις....περιουσία κάθε ανθρώπινης ψυχής.....γεμίζοντας μας απωθημένα...και απομυζώντας μας κάθε όνειρο, κάθε ελπίδα. κάθε ανάμνηση.....Λάθη και παραλείψεις που στο πέρασμα τους μας άφησαν αναπάντητα ''γιατί''...και αναρωτιέμαι ποιά μπορεί να είναι η αιτία? έλλειψη ωριμότητας, εμπειρίας ή μια ακόμη λάθος επιλογή μας???Πως μπορούμε να στηρίξουμε κάθε ''αύριο'' ακυρώνοντας το ''σήμερα''?? Ας κάνει ο καθένας από μας τον απολογισμό του και ας δώσει τις απαντήσεις του....
Αλίκη.